İlkbaharın başlangıcıyla birlikte 7 gün arayla önce havaya, sonra suya ve en son toprağa düşen cemrelerin tarihleri sorgulanıyor. 20 Şubat’ta havaya düşen ilk cemrenin ardından 27 Şubat’ta ikinci cemre suya düştü. Gözler şimdi üçüncü cemrenin toprağa düşeceği tarihe çevrildi. İşte ayrıntılar.
İLK CEMRE HAVAYA, İKİNCİ CEMRE SUYA DÜŞTÜ
Her yıl 20 Şubat tarihinden başlayarak birer hafta arayla havaya, suya ve toprağa düştüğüne inanılan cemrenin ilki 19-20 Şubat’ta havaya düştü.
“Ateş”, “kor”, “köz” gibi anlamları olan ve halk arasında birer hafta arayla düştüğü kabul edilen cemrenin ikincisi ise 27 Şubat’ta suya düştü.
Üçüncü cemrenin düşmesinin ardından baharın geldiği kabul ediliyor.
ÜÇÜNCÜ CEMRE NE ZAMAN DÜŞECEK?
Üçüncü ve son cemre 5-6 Mart tarihlerinde toprağa düşecek
CEMRE DÜŞME OLAYI HAKKINDA BİLGİLER
Cemre, İlkbahar başlangıcında yedişer gün arayla; önce havada sonra su ve toprakta oluştuğu sanılan sıcaklık artışı. Arapça olan sözcük kor durumunda ateş anlamına gelir. Mina Vadisi’nde Arafat’tan gelen hacıların attıkları taşlarla oluşan yığınlara da “cemre” adı verilir.
Türk ve Altay halk kültüründe ve mitolojisinde İmre (İmere veya Emire) adı verilen cinin neden olduğuna inanılır. İlkbaharda görünüp titrek ışıklar saçarak göğe yükselir. Sonra buzların üzerine düşerek onları eritir.
Oradan da yere girer. Bundan sonra ısınmış topraktan buhar yükselir. Emire baharın gelişini temsil eder. Bulgarlarda Zemire olarak yer alır. Anadolu Türkçesindeki Arapçadan gelme Cemre sözcüğünün aslında bu adın benzetme yoluyla değişmiş hali olduğu söylenebilir.
İlk cemre havaya ve yedişer gün arayla da suya ve toprağa düşer. Zemre ise Kumuk Türkçesinde nem, buhar gibi anlamlara gelir. Tasavvuftaki kor ve ateş kavramlarının mecazi anlamları vardır. Temizlenmeyi ve yeniden doğuşu temsil eden ateş aşk kavramının yakıcılığıyla da yakından ilgilidir.
Azerbaycan Türklerinin yaratılışla ilgili eski inançlarından kaynaklanan ve Nevruz Bayramından önce, yılın son çarşamba gününde yapılan “boz ayın dört çarşambası”, uygulamasını ifade eden “Cemle” sözcüğü de “Cemre” ile aynı kelimedir.
Buradaki “Cemle” de köken olarak “İmir, İmere, Emire” sözcükleriyle bağlantılıdır. Celal Beydili’ne göre; bazı sözlüklerde gösterildiği gibi, Arap dilinden geldiğini söylemek doğru değildir.
